Hiba un bon bida!

'Een mooi leven leiden' dat is wat de titel betekent. En een mooi leven leiden dat doen we zeker hier op dit prachtige eiland!

Het is alweer een tijdje geleden dat we een reisverslag hebben geschreven, dus we vonden het wel weer tijd worden voor een nieuwe. We schrijven dit verslag gezellig samen omdat we toch al zo weinig samen doen (ahum)!

Ons onderzoek loopt lekker hier. Na het weekend gaan we hard aan de slag met het voorbereiden van een training voor de groepswerkers van Kas pa Hoben en zullen we nog onze laatste observaties en interviews houden. Er zijn wat groepswerkers ziek geweest waardoor we wat uitlopen met de observaties en interviews, maar dat is niet erg, daarvoor hadden we een uitloopweek ingepland en daar maken we dankbaar gebruik van :)

Thirza:
Tja.. we zitten hier alweer 5 weken! Wat gaat de tijd toch snel. Ik vind het heerlijk hier. Als mensen ons vragen of we hier zouden kunnen blijven hangen of gaan wonen kan ik daar best wel 'ja' op antwoorden! Maar of dat allemaal gaat gebeuren zullen we nog wel zien.. Maar één ding is waar: ik vind het hier geweldig! De mensen zijn leuk en alles gaat op een relaxed gangetje, ik heb me nog geen moment gehaast gevoeld.
Natuurlijk mis ik soms ook wel dingen.. Ik mis mijn ouders, vriendinnen, mijn lieve konijn en mijn gitaar. Oh, wat mis ik mijn gitaar! Even lekker pingelen om mijn fijne gitaartje. Wat zie ik daar weer naar uit!

Wat hebben we allemaal gedaan de laatste twee weken... Vorige week hebben we heel hard gewerkt en hadden we vrijdag lekker een dagje vrij genomen om een lang weekend te houden. We zijn lekker lang in bed blijven liggen en hebben het rustig aan gedaan. En zo zag gelijk de rest van het weekend eruit, dat nog eens langer werd gemaakt door een officiële vrije dag op maandag. Het was namelijk carnaval dat weekend en op de maandag erna is iedereen dan vrij om hun kater te verwerken. Carnaval, dat is nog zoiets moois. Op Bonaire wordt het niet heel groot gevierd, maar het wordt wel goed gevierd! Half Bonaire loopt op de straat en neemt hun eigen stoelen en eten en drinken mee. Het leek net 1 groot festival. Dinsdagavond werd de carnaval afgesloten met een verlichte parade, wat erg opviel was dat er (bijna) alleen maar lokalen op de straat waren en nauwelijks toeristen of blanken. Wederom vielen we erg op, zoals we dat wel vaker doen.
Gisteren waren we ook aanwezig bij een kinderfeestje dat georganiseerd werd vanuit Kas pa Hoben voor de tienermoeders en hun kinderen. Dit was echt ontzettend gaaf! Het is heel erg tof om te zien dat taal niet uit maakt bij kinderen. Ze wilden graag met ons spelen en bleven Papiaments tegen ons praten ook al snapten wij er niks van. Ideale manier trouwens om weer meer Papiaments te leren! De kleine Antiliaanse kindjes zijn zoo lief en zien er ontzettend schattig uit! Anne en ik hebben ons prima vermaakt!
Vandaag hebben we dan eindelijk ons 'uniform' gekregen van Kas pa Hoben. Jullie zullen vast allemaal associaties hebben bij het woord uniform, maar eigenlijk is het niet meer dan een t shirt met de naam van de stichting. Goed. Ik kan nog veel meer typen maar ik laat nu even Anne aan het woord.

Anne:
Ja ik ben dus niet zo lang van stof maar hier wat bevindingen:
- Muggen, ik ben muggenjager geworden. 'S avonds loop ik als een bezetene door mijn kamer om de muggen tussen mijn tedere handjes kapot te slaan. Ik spuit mijzelf onder met gif wat tegen al mijn principes ingaat en ik spuit mijn huis vol met een spuitbus Mata Moscas oftewel; dood muggen.
- Ook nog iets raars, honden om nog even bij het thema dieren te blijven. De hond van onze huisbaas is altijd even blij en kwispelend als ze mij ziet. Maar Anne, je houdt toch helemaal niet van honden? Nou deze is nog best lief..
- De zee is hier echt heerlijk, we gaan elke week een paar keer naar het strand om een beetje bruin te worden en af te koelen, onder het mom van: la vida esta bon.
- Over Papiaments gesproken, we hebben gister een kinderfeestje gehad van de tienermoeders. Er waren z'on 10 kinderen die voortdurend Papiaments tegen ons brabbelden. Zo leren we de taal heel snel en werd zo blij van die kinderen! Echt.
- We hebben inmiddels een auto, hij piept wel maar niet van ongenoegen integendeel, hij rijdt als een trein.
- Vandaag hebben we bij een andere instelling Kas di Karko geweest, een instelling voor jongeren met gedragsproblemen en/of verstandelijke beperking. Dit was echt een super interessant bezoek want alles was heel goed geregeld en het gebouw was net helemaal nieuw.

Dit was het voor nu!

Ayo!

Xx