Gai bieu ta traha sòpi stèrki!

Gai bieu ta traha sòpi stèrki! En zo is het maar net; van oude hanen kan men sterke soep trekken.
Huh?! Wat zeg je nou. Ja beste mensen, het Papiaments zit vol uitdrukkingen en gezegden waar, wij in ieder geval, erg om kunnen lachen. Dit gezegde snappen jullie het beste als ik zeg; de ervaring komt met de jaren. Dat dus, wilden we jullie gewoon even meegeven, lief hè.

Inmiddels zijn we over de helft heen; nog een paar maanden en dan komt de kleine..
Nee, dat is een grapje. Dus moeders; don't be afraid, we hebben ons niet laten bezwangeren hier. Maar dat we over de helft van onze tijd op Bonaire zitten is (helaas) geen grapje. We hebben er alweer 7 weken op zitten en dus nog maar 5 en een halve week te gaan voor we weer in het vliegtuig richting Nederland zitten.
Toch hebben we nog geen stress met betrekking tot ons onderzoek! Inmiddels schieten we aardig op en zijn we bezig met de analyse van de deelvragen en gaan we volgende week beginnen met het implementatie plan door onder andere een training te geven aan de groepswerkers. Ontzettend leuk en daar hebben we echt heel veel zin in!

Naast het onderzoek vermaken we ons ook nog heel erg goed hier! Vorige week heb ik lekker paardgereden bij een ranch. Was een tijdje geleden dat ik op het paard had gezeten dus ik had enorme spierpijn de dagen erna. Dat betekent dat ik het meer moet gaan doen dus morgen ga ik weer!

Vorige week zaterdag hebben we een heuse safari-tocht gedaan met onze mooie auto door... jawel: the donkey sanctuary! Wat hebben we gelachen met al die ezel-koppen in onze auto (waarvan sommige verdraaid veel op familieleden leken..) en de ezels die meerenden naast onze auto en telkens met hun kin op de auto klapten omdat er nogal wat gaten in de weg zaten. En volgens mij roken ze al van verre dat we wortels bij ons hadden want soms stond er een hele kudde om onze auto heen en konden we niet doorrijden omdat ze voor de auto stonden. In totaal liepen daar ongeveer 500 ezels rond. Tot zo ver de informatie.

We houden allebei ontzettend van de zee hier, we proberen eigenlijk elke dag wel eventjes te zwemmen omdat het zo fijn is en omdat het kan. Anne zwemt altijd dapper baantjes in de zee terwijl ik lekker op het strand lig te bakken in de zon. Elke keer bedenken we weer dat we die zee zo ontzettend gaan missen in Nederland. We gaan er dan ook nog maar even intens van genieten de komende weken!

Gisteren zijn we een middag naar Klein Bonaire geweest met een collega en haar dochter. Gezellig met de watertaxi naar het andere eiland. Wat een bevrijding was dat, even niet op Bonaire zijn, niet het gevoel hebben van opgesloten zitten op een eiland, er niet af kunnen, aaaah!
Niet dat we dat gevoel hebben hoor, dat niet. We vinden het heerlijk op Bonaire, maar even lekker was het wel! Vooral lekker rustig, geen auto's, weinig mensen en alle ruimte!

Morgen gaan we nog op bezoek bij een stichting voor verstandelijk gehandicapten. We zijn erg benieuwd hoe dat hier allemaal geregeld is. Nu hebben Anne en ik natuurlijk ook allebei klein beetje een zwak voor de verstandelijk gehandicaptenzorg. Dus we hebben er wel zin in!

Omdat we nog zoveel dingen willen doen waarvan we in het begin dachten: 'ooh we hebben nog wel 3 maanden, dat komt wel', hebben we een bucketlist gemaakt van dingen die we nog willen doen voor we weer vertrekken. Enkele dingen zijn: rondleiding op de geitenboerderij van Aletta, zorgen dat we met iemands boot mee mogen varen, nacht zwemmen, naar Rincon, leguanensoep eten, geitenvlees eten, barbecuen op het strand, Anne wil nog een rondje meerijden in het super gave volkswagenbusje van Havana's en Thirza een tocht op het paard maken en zwemmen met paard!
Natuurlijk willen we nog veel meer dingen doen maar die komen altijd spontaan in ons op. En die vergeten we vaak ook weer.

Dat is trouwens wel typisch iets van ons, dingen vergeten.
Geleende kleding ligt al weken in de kast omdat we er telkens wel aan denken maar het vervolgens vergeten mee te nemen of te geven. Of het glas wegbrengen naar de glasbak is ook zoiets, alles netjes in een boodschappentas stoppen en er bij de supermarkt achter komen dat je de tas vergeten bent. En ik denk dat ik zo wel oneindig door kan gaan met dingen die we vergeten... Ach, dat is de zon en de hitte, zeggen we dan maar.

Ook al zitten we in Bonaire en lijkt alles goed, we blijven studenten. Echte studenten. Die bijvoorbeeld geen geld meer hebben aan het eind van de maand en bijna op een houtje moeten bijten. Omdat we de afgelopen maand wat extra kosten hadden omdat we de auto hebben gehuurd en borg moesten betalen ging het erg hard en kwamen we maandag toch echt tot de ontdekking dat het nu allemaal wel een beetje op was. Met ons laatste beetje geld hebben we nog boodschappen kunnen doen, al was de maaltijd van gister wel een beetje armoedig, haha. Maar daarvoor zijn we student en is een keertje wat minder eten helemaal niet zo dramatisch!

Het mooie is wel dat afgelopen dinsdag onze afstudeerbegeleider mee deelde dat we allebei een vrijwilligersbijdrage kregen van de stichting. Op Bonaire werken ze nog met cheques en dus gingen we vandaag met ons paspoort en de cheque onder onze arm naar de bank om deze te innen.
Hebben we dat ook een keer meegemaakt in ons leven :)
Trouwens; drie keer raden wat we straks gaan doen... juist, boodschappen!

Volgens mij heb ik wel weer genoeg verteld en is het tijd om te stoppen met het schrijven van dit verslag.
Voor de mensen in Nederland: We houden van jullie !
Voor de mensen buiten Nederland: We houden ook van jullie! ;)

Asta la vista!